توسط : به گزارش آموزش ساختمان: طبق مقررات و ضوابط آیین‌نامه ۲۸۰۰، استفاده از میلگرد بستر در ساخت دیوارهای ساختمان الزامی است. این آیین‌نامه، نکات و الزاماتی را برای اجرای صحیح این المان سازه‌ای مشخص کرده است. یکی از نکات مهم در این فرآیند، توجه به قطر میلگرد بستر و ضخامت دیوار است. تعداد رج‌هایی که میلگرد از داخل دیوار عبور می‌کند، بستگی به این عوامل دارد و باید با دقت محاسبه و اجرا شود. بنابراین، در هنگام طراحی و ساخت دیوارها، مهندسان و کارگران ساختمانی باید این مقررات را رعایت کنند تا سازه‌ای ایمن و مطابق با استانداردهای لازم ایجاد شود. این الزامات تضمین می‌کنند که ساختمان از استحکام و پایداری کافی برخوردار بوده و در برابر نیروهای مختلف مقاوم باشد.
نکات و مراحل نصب میلگرد بستر
میلگرد بستر، عنصری حیاتی در ساخت بسترهای سازه‌های فولادی، از دو مفتول فولادی آجدار با قطر ۴ میلی‌متر و طول ۳ متر تشکیل شده است. این میلگردها با طراحی منحصربه‌فرد خود، شامل مفتول‌های عرضی به شکل نردبانی و خرپایی، به ویژه در مناطق مستعد زلزله، کاربرد دارند. عرض این میلگردها به گونه‌ای طراحی شده است که با عرض بلوک‌های مورد استفاده هماهنگی داشته باشد. طبق ضوابط سازمان برنامه و بودجه کشور (ضوابط ۷۲۹)، عرض میلگرد بستر برای بلوک‌های مختلف به دقت تعیین شده است؛ به عنوان مثال، برای بلوک‌های ۱۰ سانتی‌متری، عرض میلگرد ۵.۵ سانتی‌متر، برای بلوک‌های ۱۵ سانتی‌متری، ۱۱ سانتی‌متر، و برای بلوک‌های ۲۰ سانتی‌متری، ۱۵ سانتی‌متر در نظر گرفته شده است. این ابعاد دقیق، قرارگیری آسان میلگرد در بستر و پوشش مناسب آن را تضمین می‌کند.
فاصله‌گذاری میلگردها در ارتفاع دیوار نیز بر اساس محاسبات دقیق صورت می‌گیرد. ضوابط ۷۲۹ حداکثر فاصله مجاز بین میلگردها را ۴۵ سانتی‌متر تعیین کرده است، و این میلگردها می‌توانند در ردیف‌های متناوب قرار گیرند. در مواردی که طول دیوار از طول استاندارد میلگرد بستر بیشتر باشد، از همپوشانی دو میلگرد با طول همپوشانی حداقل ۳۰ سانتی‌متر استفاده می‌شود تا پیوستگی و استحکام لازم حفظ شود. این روش تضمین می‌کند که آیین‌نامه‌های مربوط به چسبندگی مفتول‌های فولادی آجدار با ملات و فولاد رعایت شود.
میلگرد بستر باید از نوع گالوانیزه باشد تا در برابر رطوبت و زنگ‌زدگی مقاومت کافی داشته باشد. مناطق بستر مسئولیت پوشش‌دهی این میلگردها را بر عهده دارند، و ضخامت این پوشش حداقل ۱ سانتی‌متر است. در شرایطی که میلگردها در معرض رطوبت یا خاک قرار دارند، ضخامت پوشش باید به ۱.۵ سانتی‌متر افزایش یابد تا از خوردگی و آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود. قطر مفتول‌های استفاده شده در میلگرد بستر نیز محدودیت‌هایی دارد و حداکثر می‌تواند نصف ضخامت ملات باشد. روشهای مختلف کارگزاری میلگرد در ملات وجود دارد که بر اساس شرایط پروژه انتخاب می‌شوند.
روشهای اجرای اتصالات میلگرد بستر به دیوارهای بتنی
در زمینه اجرای اتصالات میلگرد بستر به دیوارهای بتنی، دو تکنیک رایج و کارآمد وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.
اولین روش، قرار دادن میلگرد بستر در رج مورد نظر قبل از ریختن ملات است.
در این تکنیک، میلگرد بستر با دقت روی بلوک در رج مورد نظر قرار می‌گیرد و سپس ملات به صورت نامنظم پخش می‌شود. این فرایند، یک اتصال قوی و بادوام بین ملات و میلگرد بستر ایجاد می‌کند، زیرا ملات به طور کامل اطراف میلگرد را فرا می‌گیرد و آن را در جای خود محکم می‌کند.
روش دوم، با ایجاد یک لایه نازک از ملات روی رج آغاز می‌شود.
در این مرحله، شاخه‌های میلگرد بسته روی این لایه قرار می‌گیرند و سپس لایه دیگری از ملات روی آن اجرا می‌شود. در این تکنیک، میلگرد بستر در مرکز ضخامت ملات قرار می‌گیرد، اما به دلیل نازک بودن لایه‌ها، آب به سرعت تبخیر می‌شود و چسبندگی مطلوب بین میلگرد و ملات به درستی حاصل نمی‌شود.
هر دو روش مذکور، از فشار میلگرد بستر برای جلوگیری از جابجایی آن در ملات بتنی استفاده می‌کنند. علاوه بر این، اتصالات میلگرد بستر به ستون‌ها و تکیه‌گاه‌ها با استفاده از گیره و قلاب صورت می‌پذیرد. قبل از ساخت دیوار، گیره و قلاب‌ها بر روی تکیه‌گاه‌ها نصب می‌شوند تا اتصال محکمی ایجاد شود.
در مورد اتصال گیره به ستون‌های فلزی، روشهای متنوعی وجود دارد. یکی از این روش‌ها، استفاده از پیچ و رولپلاک یا رول بولت به همراه گیره است که اتصال محکمی را تضمین می‌کند. در برخی موارد، از چسب اپوکسی نیز برای تقویت و استحکام بیشتر اتصالات بهره می‌برند. همچنین، پلیت انتظار با ابعاد مشخص، برای اتصال جوشی گیره به ستون‌های فلزی به کار می‌رود.
در نهایت، اتصالات قلاب به دیوارهای بتنی با استفاده از قلاب‌ها و شاخه‌های سراسری میلگرد انجام می‌شود. این شاخه‌های میلگرد به عنوان یک پوشش طولی عمل می‌کنند و طول کل دیوار را پوشش می‌دهند تا اتصالی مستحکم و یکپارچه ایجاد شود. اگرچه اتصالات میلگرد بستر الزامی نیست، اما این روشهای متنوع برای تضمین اتصالات محکم و پایدار مورد استفاده قرار می‌گیرند.
جمع بندی:
در این مقاله، ما به بررسی کامل روش نصب میلگرد بستر و جزئیات آن می‌پردازیم. آرماتور بستر، یک عنصر کلیدی در تقویت سازه‌ها و دیوارها است، به ویژه در برابر زلزله. این میلگردها با مقاومت در برابر نیروهای جانبی، از حرکت دیوارها در هنگام وقوع زلزله جلوگیری می‌کنند. اجرای صحیح و دقیق این تکنیک، می‌تواند خسارات ناشی از زلزله را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و ایمنی افراد و اموال را تضمین نماید.
امیدواریم این مقاله، دانش شما را در مورد میلگرد بستر و اهمیت آن در ساخت و سازها افزایش داده باشد. در صورت داشتن هر گونه پرسش یا دیدگاه، لطفاً آن را با ما به اشتراک بگذارید.
کپی این مقاله با منبع آموزش ساختمان بلامانع است.
